- يكشنبه ۳ آذر ۹۸
- ۱۲:۳۱
وقتی حرف از غذاهای سنتی ایرانی می‌شود، مطمئناً اولین غذایی که به ذهن‌ها خطور می‌کند، کباب است؛ اما علاوه‌بر کباب غذاهای متعدد دیگری نیز در فهرست غذاهای ایرانی دیده می‌شود که نباید لذت خوردن آن‌ها را از دست بدهید. تنوع غذاهای سنتی که اغلب محلی هستند و ازطعم‌های متمایز و خوشمزه‌ای برخوردارند، می‌توانند لذت هر سفری را دوچندان کنند. در این مقاله قصد داریم تعدادی از خوشمزه‌ترین غذاهای ایرانی را به شما معرفی کنیم تا با فرهنگ غذایی ایرانی آشنا شوید.
طرز تهیه آبگوشت:
حبوبات را از چند ساعت قبل در آب خیس کنید و مرتب آب آن را تعویض کنید تا نفخ آن گرفته شود. اگر خیس کردن حبوبات را فراموش کرده‌اید و یا زمان کافی برای انجام این کار نداشتید، بهتر از حبوبات را کمی بجوشانید و کف حاصله از پخت آن را بگیرید و پس از آبکشی کردن به سایر مواد اضافه کنید.
گوشت، حبوبات، پیاز و گوجه که به صورت ۴ قاچ برش زده‌اید را در ظرف پخت مورد نظر قرار دهید و مقداری در حدود ۶ برابر حجم مواد به آن آب اضافه نمایید. توجه داشته باشید که کل آب مورد نیاز برای پخت را ابتدا اضافه کنید، در این صورت مزه آبگوشت سنتی بهتر خواهد شد؛ اما اگر احتیاج به اضافه کردن آب بود، از آب جوش استفاده کنید.
- پس از به جوش آمدن آب، کف حاصله از پخت گوشت را خارج کنید و زردچوبه و فلفل را اضافه کنید. زردچوبه یکی از ادویه‌های اصلی آبگوشت محسوب می‌شود.
درب ظرف را ببندید و اجازه دهید با حرارت خیلی ملایم بپزد. به خاطر داشته باشید که هر چه زمان پخت طولانی‌تر و حرارت ملایم‌تر باشد آبگوشت جا افتاده‌تر و خوشمزه‌تری خواهید داشت.
پس از پخت حبوبات و گوشت، نوبت به اضافه کردن لیموعمانی و یا گرد لیمو، نمک و سیب‌زمینی می‌رسد. لیمو عمانی‌ها را سوراخ کنید و سیب‌زمینی‌ها را با پوست به غذا اضافه کنید. توجه داشته باشید که نمک و لیمو عمانی نباید زودتر از این مرحله به آبگوشت اضافه شوند، چرا که اضافه کردن نمک زودتر از موعد مقرر باعث تاخیر در روند پخت گوشت و حبوبات خواهد شد. لیمو عمانی نیز علاوه بر طولانی کردن فرآیند پخت ممکن است باعث تلخ شدن آبگوشت سنتی شود.
- در نهایت، رب گوجه فرنگی را به آبگوشت اضافه کنید. همچنین دنبه، پیاز و گوجه را که به صورت ۴ قاچ در ابتدای پخت به آبگوشت اضافه کرده بودید را در ظرفی جداگانه به کمک گوشتکوب به صورت پوره دربیاورید و به آبگوشت اضافه کنید و اجازه دهید آبگوشت اصطلاحا جا بیفتد. در صورت تمایل میتوانید در هنگام افزودن رب از مقدار کمی زعفران آبزده برای عطر و طعم بهتر بهره ببرید.
نکات مهم در تهیه آبگوشت سنتی مجلسی
بهترین گزینه برای گوشت مصرفی در تهیه آبگوشت سنتی، گوشت گردن گوسفندی است که علاوه بر لطیف و لذیذ بودن از مقدار مناسبی چربی برخوردار می‌باشد. همچنین در تهیه این خوراک از گوشت با استخوان (قلم) گوسفندی و گوساله بسته به ذائقه خود میتوانید استفاده نمایید. توصیه ستاره به شما استفاده از گوشت گوسفندی به همراه مقدار کمی دنبه و یا دنبالچه برای رسیدن به طعم و ظاهر مطلوب در این غذاست.
اگر از دنبه در آبگوشت استفاده می‌کنید در پایان پخت آن را با نمک و پیاز بکوبید و به آبگوشت اضافه کنید.
فسنجان
خورش فِسِنجان یا فسنجون یکی از خورش‌های اصیل ایرانی است که در طبخ آن از مغز گردوی آسیاب شده، رب انار ترش یا شیرین به دلخواه (یا رب آلبالو)، قطعات کوچک گوشت مرغ یا گوشت قرمز استفاده و با پلو مصرف می‌شود. اصالت این خوراک به استان گیلان برمی‌گردد. به غیر از مغز گردو که ماده اصلی فسنجان است، سایر مواد با توجه به سلیقه‌ی آشپز یا ذائقه آن اقلیم انتخاب می‌شود. به‌طور مثال در شمال کشور و به‌خصوص در گیلان در طبخ فسنجان از گوشت پرندگان شکار استفاده می‌کنند. در مرکز ایران در طبخ فسنجان، گوشت قرمز چهارپایان به صورت رنده شده و قل قلی ریز به‌کار می‌رود. بااینکه شاید ظاهر زیبایی نداشته باشد، اما به‌شدت خوشمزه و لذیذ است. نگران روغن روی خورش نباشید که این روغن در اثر تفت دادن و پختن گردو به‌وجود آمده و سالم است.
فسنجان ریشه‌ای طولانی دارد. باستان‌شناسان در باقی‌مانده‌های پرسپولیس، پایتخت باستانی امپراطوری ایرانیان، سنگ نوشته‌هایی مربوط به ۵۱۵ سال قبل از میلاد مسیح یافته‌اند که در آن‌ها لیستی از غذاهای ایرانیان وجود دارد. این لیست شامل گردو، گوشت مرغ و خروس و انار وجود دارد که مواد اولیه و اصلی طبخ فسنجان هستند.
قرمه سبزی
قُرمه‌سبزی یکی از خوراک‌های ملی ایران است که معمولاً با برنج سرو می‌شود. قرمه سبزی که از سبزیجات، لوبیا قرمز و گوشت بره درست می‌شود، ترش و پر از سبزی است. مزه‌ی این خورش باید کمی ترش باشد، از این رو به آن کمی لیمو عمانی خشک یا آب لیموی تازه اضافه می‌کنند، برای جا افتادن قرمه سبزی زمان زیادی نیاز است. از سبزی‌های استفاده شده در قرمه سبزی می‌توان به شنبلیله، جعفری، گشنیز و پیازچه اشاره کرد.
آلبالو پلو
در سرگرمی ها همراه ما باشید
آلبالو از میوه‌های تابستانی ایران است که به‌صورت تازه، خشک، مربا و لواشک استفاده می‌شود. یکی از کاربردهای آلبالو در غذا است. آلبالوپلو یکی از انواع پلوها در آشپزی ایرانی است که بیشتر در مجالس مهمانی و جشن تهیه می‌شود، ولی درست کردن آن از اغلب غذاهای مجلسی ساده‌تر است. برای نگه داشتن رنگ آلبالو باید این غذا را در ظرف مسی یا لعابی تهیه کرد. آلبالو را با شکر و آب روی حرارت ملایم می‌گذارند تا بجوشد و سپس اجازه می‌دهند، خنک شود. در ادامه کمی از برنج آبکشی را ته‌دیگ می‌ریزند و آلبالو را با قاشق سوراخ‌دار از شربت شکر جدا کرده و روی سطح برنج می‌پاشند و تمام آلبالو را لابه‌لای برنج می‌ریزند. هنگام کشیدن آلبالوپلو مرغ یا کوفته‌ریزه را روی دیس پلو می‌گذارند و روی آن را با لایه‌ای از پلو می‌پوشانند. محلول زغفران را با پلو سفید مخلوط کرده و روی دیس پلو می‌ریزند و این ترکیب ترش و شیرین غذا را تکمیل می‌کنند.
خورش به‌آلو
خورش به‌آلو جشنواره‌ای از طعم‌ها و بافت‌ها است و در طبخ آن از گوشت قرمز، به، آلو، پیاز و روغن و ادویه‌جات استفاده و با پلوی ایرانی مصرف می‌شود. ایرانی‌ها عاشق آلوی خشک شده هستند و یکی از کاربردهای این آلوها در خورش‌ها است. پیاز و گوشت و رب و ادویه‌ها را تفت داده و به آن آب اضافه می‌کنند تا بپزد، در ادامه به را مانند پرهای پرتقال برش می‌دهند و در نیم ساعت آخر پخت به غذا اضافه می‌کنند. خورش خانگی به‌آلو به‌خصوص در فصل زمستان بسیار دلچسب است.
مرصع پلو
مرصع پلو یا پلو نگین‌کار، پلوی مخلوطی است که به‌خاطر مخلفات درخشانی که روی آن ریخته می‌شود، این نام را گرفته است. درواقع مرصع پلو نوعی برنج است که مغز‌ها و میوه‌های مختلف روی آن مانند جواهر می‌درخشند. غذایی شیرین و خوش طعم است که در پخت آن از انواع مغز‌ها و میوه‌های ایرانی مثل پسته، بادام، پوست پرتقال شیرین، زرشک، هویج و زعفران استفاده شده است.
چندین جور میوه‌ی تازه یا خشک کوچک چون آلبالو، کشمش‌های سبز، زرشک، تکه‌های زردآلو خشک، خلال‌های خشک شده پسته‌ی سبز و بادام و خلال پوست مرکبات را در روغن یا کره کمی تفت می‌دهند و سپس برای تزیین روی برنج به‌کار می‌برند. زعفران نیز رنگ طلایی این پالت رنگی را برعهده دارد. پسته‌ی سبزرنگ، خلال پرتقال نارنجی، زرشک قرمز و… جشنواره‌ای از رنگ‌ها به راه می‌اندازند. مرصع پلو به‌طور سنتی به‌همراه مرغ سرو می‌شود و از آن برای مراسم‌های خاص استفاده می‌کنند؛ خصوصاً طبخ این غذای شیرین در مراسم عروسی نشانه‌ای برای زندگی شیرین در آینده برای عروس و داماد است.
چلوکباب
بدون شک چلوکباب، غذای ملی ایران به‌حساب می‌آید؛ هرچند که انواع مختلفی نظیر کوبیده (گوشت چرخ کرده به همراه پیاز خرد شده، نمک و فلفل)، چنجه، برگ (تکه‌های گوشت بره یا گوساله که با آبلیمو و پیاز طعم‌دارشده است و به آن زعفران و کره اضافه می‌کنند) یا جوجه کباب (کباب کردن مرغ) همراه با چلو و گوجه سرو می‌شود و به‌شدت طرفداران زیادی بین ایرانی‌ها دارد. این غذا را با برنج زعفرانی و کره و سماق و دوغ سر می‌کنند. پیاز خام و سبزی خوردن تازه به‌خصوص ریحان نیز همراه با آن مصرف می‌شود.
ته‌دیگ
بااینکه شاید نتوان ته‌دیگ را یک غذا نامید؛ اما روح غذا و آشپزی ایرانی به‌حساب می‌آید. ته‌دیگ لایه‌ای ترد و طلایی از برنج است که ته قابلمه‌ی برنج درست می‌شود. مزه‌ی آن مثل مزه‌ی مخلوطی از پاپ کرن و چیپس سیب‌زمینی با طعم برنج باسماتی است. معمولا ته دیگ در منوی رستوران‌ها نیست و آن را جدا باید درخواست کنید. در مهمانی‌های ایرانیان همیشه کمی غذا اضافه می‌آید؛ اما بشقابی که همیشه خالی است، بشقاب ته‌دیگ است. ته‌دیگ به‌عنوان مخلفات غذا محسوب می‌شود و شما میتوانید آن را با دست نیز بخورید. سنتی‌ترین ته‌دیگ ایرانی، برنج برشته شده است؛ هرچند انواع مختلفی نیز دارد، به‌عنوان مثال سیب‌زمینی حلقه شده را کف قابلمه می‌گذارند و روی آن برنج می‌ریزند و می‌گذارند تا سرخ و طلایی شود. ته‌دیگ نان، ته‌دیگ ته‌چین، ته‌دیگ برگ مو، ته‌دیگ باقالی پلو و… از دیگر انواع ته‌دیگ هستند.
قیمه
خورش قیمه یا خورش لپه از غذاهای معروف ایرانی است که طرفدار زیادی بین مردم ایران دارد. برای طبخ آن از رب گوجه فرنگی و پیاز سرخ شده، لپه، گوشت قرمز یا گوشت سفید، لیموی خشک (لیمو امانی) یا آلو به‌عنوان طعم دهنده استفاده می‌شود. ادویه‌ای که معمولاً در اواخر زمان طبخ به آن اضافه می‌شود، دارچین است. این خورش به همراه پلو سرو می‌شود. همچنین در برخی مناسبت‌های مذهبی در کشور ایران نیز به عنوان نذری تهیه و توزیع می‌شود. نوع دیگری از قیمه، قیمه بادمجان است که به جای سیب‌زمینی سرخ‌شده از بادمجان سرخ‌شده استفاده می‌کنند.
ته‌چین
ته‌چین یک غذای ایرانی است که از مخلوط برنج، انواع گوشت (مرغ متداول‌تر است)، ماست، تخم مرغ و زعفران فراوان درست می‌شود. ته‌چین در بین غذاهای ایرانی به خاطر شکل و فرم زیبایش از جمله غذاهای رسمی و مناسب مهمانی‌ها به‌شمار می‌رود که از دو بخش تشکیل شده است: اول قشر کلفت تَه‌دیگ زعفرانی که در کف قالب ریخته می‌شود، سپس مقداری گوشت یا مرغ پخته روی آن می‌ریزند، مجدداً مخلوط برنج زعفرانی روی آن می‌گذارند و با پشت قاشق آن را فشرده می‌کنند. درمناطق شمالی ایران بزرگ انواع خاصی از ته‌چین مثل نظیر ته‌چین اردک و غاز طبخ می‌شود که از لحاظ عطر و طعم و ظاهر کاملا متفاوت هستند و دلیل این تفاوت استفاده از رب ازگیل و رب آلوچه است.
- غذای ایرانی
- ۱۸۶